Rumianek należy do najstarszych roślin leczniczych. Był popularny w medycynie antycznej i średniowiecznej. Kwitnie dziko od maja do października. Surowiec leczniczy to kwiaty, koszyczki rumianku. Koszyczki można zbierać zaraz po ich rozwinięciu i suszyć w cieniu.
Związki lecznicze zawarte w rumianku to: olejek eteryczny składający się z azulenu, flawonoidy, węglowodany, substancje śluzowe i sole mineralne.
Działanie :
Rumianek działa przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie, przeciwuczuleniowo, może być wykorzystywany przy nieżytach żołądka i jelit, w zaburzeniach trawienia, ponieważ pobudza wydzielanie żółci i zapobiega nadmiernej fermentacji w jelitach.
Działa również przeciwskurczowo i wiatropędnie co jest korzystne przy wzdęciach brzucha, kolkach i bólach dróg moczowych.
Stosowany na skórę i błony śluzowe pomaga w leczeniu stanów zapalnych, ran, oparzeń. Leczy zapalenia jamy ustnej i gardła. Wskazany jest też w zapaleniach spojówek oczu, a inhalacje z rumianku zaleca się przy katarze, zapaleniu zatok, zapaleniu oskrzeli.
Stosowanie rumianku nie wywołuje działań ubocznych, dlatego poleca się go w leczeniu niemowląt.
Rumianek można łączyć z szałwią, miętą, krwawnikiem, dziurawcem, liśćmi babki, orzecha włoskiego , kwiatami nagietka.
Wykorzystujemy go głównie w postaci naparu z koszyczków kwiatów.
Kategorie: Uncategorized
0 komentarzy