Ogródek kwiatowy

Ogródek kwiatowy usytuowany jest zazwyczaj między domem a drogą i stanowi jakby naturalne przedłużenie mieszkania. Jeśli dom stoi bezpośrednio przy ulicy, ogródek należy usytuować na zapleczu budynku mieszkalnego lub w innym miejscu położonym jak najbliżej domu. Ogródek powinien być otoczony siatką, płotem drewnianym lub obsadzony żywopłotem. Przy płocie lub siatce należy posadzić pnącza trwałe, jak wino, bluszcz, pachnąca winorośl, wiciokrzew, powojnik lub wysiać rośliny jednoroczne: jak chmiel japoński, wilec purpurowy, groszek pachnący, nasturcję pnącą, dynię ozdobną lub fasolę ozdobną. Pnącza stanowić będą zieloną izolację od ulicy, a ponieważ rosną szybko, efekt osiąga się prędzej, niż po założeniu żywopłotu. Pnącza okrywają również ściany domu, bramkę wejściową i osłaniają nieraz nieefektowne ściany budynków graniczących z ogródkiem. Wewnętrzne rozplanowanie ogrodu ozdobnego zależy od jego wielkości oraz od upodobań i pomysłów właścicieli. Jeżeli powierzchnia jest dostatecznie duża, można wydzielić miejsce na wypoczynek. Ustawia się wtedy stolik, ławę, foteliki ogrodowe i leżaki. W pobliżu można posadzić niewielkie (pojedyncze) drzewo ozdobne o ażurowej koronie lub kilka krzewów kwitnących, które obok efektów dekoracyjnych dadzą trochę cienia w upalne, słoneczne dni. Z drzew ozdobnych odpowiednie będą brzozy, jarzębiny, klony, jesiony zwisające, wierzby zwisające, katalpa oraz jabłonie i wiśnie ozdobne. Mogą to być również iglaki — świerki i jodły. Drzewa i krzewy można sadzić pojedynczo również na trawniku, w rogu i na poboczach ogródka. Drzewa sadzi się raczej w pewnym oddaleniu od domu.
Do najpiękniejszych krzewów, zalecanych do ogródków przydomowych, należą róże wielkokwiatowe i wielokwiatowe. Sadzi się je pojedynczo lub w grupach na rabatach biegnących wzdłuż domu czy dróżki wiodącej od bramki do domu. Dekoracyjnym akcentem ogrodu jest trawnik, stanowiący jakby zielony dywan. Wystarczy na nim posadzić w grupach lub luźno kilka róż (czy innych krzewów) albo bylin, aby trawnik spełnił swoje dekoracyjne zadanie, musi być gęsty i dobrze utrzymany. Specjalnej uwagi w rozplanowaniu ogródka wymagają ścieżki. Nie może być ich dużo i muszą przebiegać celowo i prosto. Główna ścieżka powinna być tak szeroka, aby mogły po niej iść swobodnie dwie osoby; pozostałe mogą być węższe. Wskazane jest utwardzić główną ścieżkę, np. grubym żwirem, płytami betonowymi lub ich odpadami. Płyty układa się na podsypce z piasku grubości 2—8 cm. Można umieszczać je ściśle lub w odstępach 5—10 cm; przerwy między płytami, po wypełnieniu ziemią ogrodową, obsiewa się trawą. Ścieżki takie są dekoracyjne, a ich konserwacja jest mniej pracochłonna. Ścieżki można też wysypywać grubym żwirem, nie należy natomiast obkładać ich cegłami, kamieniami czy butelkami. Na pozostałym terenie ogródka należy wyznaczyć rabaty kwiatowe. Najprostszym i najodpowiedniejszym kształtem rabaty jest prostokąt o dowolnej długości i szerokości, biegnący raczej wzdłuż domu i drogi, a nie w poprzek. Klomby okrągłe lub eliptyczne, lub kwietniki o nieregularnych kształtach są mniej odpowiednie w ogródkach, trudne do wykonania i utrzymania. W zależności od wielkości ogródka i rodzaju kwiatów, które będą w nim uprawiane, musi być zaprojektowana liczba i wielkość rabat. Na jedną rabatę należy przeznaczyć jeden lub dwa rodzaje kwiatów, harmonizujących ze sobą barwą, dobranych wysokością, pokrojem roślin i okresem kwitnienia. Ustalając grupy i gatunki kwiatów trzeba unikać zbytniego przeładowania i rozdrobnienia. Rośliny powinny być tak dobierane, aby w każdej porze roku część z nich kwitła.