Tamarillo jest owocem egzotycznym mało jeszcze znanym w Polsce. Inne jego nazwy to: Cyfomandra, Pomidor drzewiasty, i najlepsze – Zgrabka burakowata. Z wyglądu przypomina raczej śliwkę, a burakowaty ma kolor, w smaku natomiast jest podobny do pomidora jednak jest bardziej aromatyczny i ostry w smaku, a jego sok plami ręce jak jagoda leśna (borówka). Mimo, że pochodzi z tej samej rodziny co pomidory, jest smaczny i łatwy w uprawie nie zdobył tak wielkiej popularności jak pomidor, dlatego też w sklepach jest bardzo rzadko spotykany, a jeżeli jest to najczęściej na przełomie zimy i wiosny, ale tylko w dobrze zaopatrzonych sklepach.
W środku owocu jest sporo pestek podobnych do tych z pomidora, łatwo kiełkują tworząc pełnowartościowe rośliny. Tamarillo jest rośliną wieloletnią o pokroju drzewa, które rośnie szybko i owocuje już po 2-3 latach od wysiania, rozkrzewia się dopiero po kwitnieniu. Oderwane gałązki z owocującej rośliny bardzo łatwo się ukorzeniają (jak pomidor) i kwitną bardzo szybko a owocować mogą już w pierwszym roku od rozmnożenia. Tamarillo jest rośliną jednopienną więc z powodzeniem możemy wyhodować własne drzewo pomidorowe, które będzie rodzić te niezwykle ciekawe owoce. Nie jest niestety odporne na mrozy więc całą zimę musi spędzić w pomieszczeniu ogrzewanym. Potrafi znieść jedynie krótkotrwałe przymrozki do -2 stopni.
W hodowli jest mało wybredny, dostosowuje się do warunków suchych oraz wilgotnych, lubi ciepło. Hodując tą roślinę musimy być przygotowani na to że po roku od wysiania już nie będzie się mieścić na parapecie gdyż bardzo szybko rośnie, więc warto przewidzieć dla niego jakieś specjalne miejsce w domu. Tamarillo potrzebuje regularnego nawożenia, największe zapotrzebowanie ma na azot więc możemy je zasilać azofoską lub nawozem z przefermentowanych pokrzyw. Ziemia najlepiej jak jest lekko kwaśna, idealna mieszanka to torf, piasek, glina i ziemia liściowa.
Zdjęcie przedstawia dwie cyfomandry, obydwie wysiane były w połowie marca, więc mają teraz niecałe 3 miesiące, ta mniejsza po wykiełkowaniu została przeniesiona w początku kwietnia do mini namiotu foliowego i cały czas jest hodowana na zewnątrz, ta większa natomiast miesiąc spędziła w growboxie a potem przeniesiona stopniowo na parapet południowy. Oprócz rozmiarów różnica między nimi jest teraz taka, że ta mała jest bardzo odporna na wszelkie warunki klimatyczne, natomiast ta duża więdnie w pełnym słońcu, ale po ściągnięciu ze słońca wraca do formy po około 2 godzinach. Zobaczymy która wcześniej zaowocuje.
0 komentarzy