Sałata rzymska tworzy bardzo luźne, wydłużone główki albo tylko duże rozety liści, wymagające „bielenia” na 2 tygodnie przed zbiorem. Liście są kruche, mają lekko gorzkawy smak.
Wymagania klimatyczne i glebowe. Sałata rzymska nadaje się do uprawy w miesiącach letnich, gdyż jest wytrzymalsza na upały i nie wybija tak szybko w pędy kwiatowe. Podobnie jak sałata głowiasta wymaga gleby żyznej i wilgotnej.
Uprawa. Sałatę rzymską wysiewa się na rozsadniku przez kwiecień, maj do początku czerwca na zbiory w lipcu, sierpniu. Wysadza się ją w 4 tygodnie po wysiewie w rozstawie 25×25 cm. Uprawa sałaty rzymskiej nie różni się od uprawy sałaty głowiastej. Dodatkowym zabiegiem jest „bielenie” liści tych odmian, które nie wiążą główek, przeprowadzane 2 tygodnie przed zbiorem. W celu „wybielenia” skupia się liście rośliny i wiąże je sznurkiem. Liście pozbawione dostępu światła tracą zielony barwnik i stają się białe.
Zbiór. Sałaty zbiera się stopniowo w miarę dorastania główek lub w miarę „wybielenia się” roślin nie wiążących główek.
Wymagania klimatyczne i glebowe. Sałata rzymska nadaje się do uprawy w miesiącach letnich, gdyż jest wytrzymalsza na upały i nie wybija tak szybko w pędy kwiatowe. Podobnie jak sałata głowiasta wymaga gleby żyznej i wilgotnej.
Uprawa. Sałatę rzymską wysiewa się na rozsadniku przez kwiecień, maj do początku czerwca na zbiory w lipcu, sierpniu. Wysadza się ją w 4 tygodnie po wysiewie w rozstawie 25×25 cm. Uprawa sałaty rzymskiej nie różni się od uprawy sałaty głowiastej. Dodatkowym zabiegiem jest „bielenie” liści tych odmian, które nie wiążą główek, przeprowadzane 2 tygodnie przed zbiorem. W celu „wybielenia” skupia się liście rośliny i wiąże je sznurkiem. Liście pozbawione dostępu światła tracą zielony barwnik i stają się białe.
Zbiór. Sałaty zbiera się stopniowo w miarę dorastania główek lub w miarę „wybielenia się” roślin nie wiążących główek.
Odmiany sałaty rzymskiej
PARYSKA ZIELONA. Tworzy okrągławo-owalne główki średniej wielkości, dobrze zwinięte. Liście ma wydłużone, barwy ciemnozielonej. Po zawiązaniu główki dość szybko wybija w pędy kwiatowe. Jest odmianą samobielącą się. Liście soczyste, delikatne, o słodkawym smaku.
TIARA. Odmiana średnio późna o wzniesionym pokroju. Tworzy duże, owalne główki. Liście jasnozielone, silnie wydłużone, o ząbkowanych brzegach. Rośliny długo nie wybijają w pędy kwiatostanowe i nie są porażane przez choroby. Okres wegetacji wynosi 80-85 dni.
1 komentarz