Wartość odżywcza. Bakłażan (Oberżyna) odznacza się dość dużą zawartością soli mineralnych (fosforu, żelaza, wapnia), ma natomiast niewiele witamin. Z innych składników odżywczych należy podkreślić dość wysoką zawartość węglowodanów, w tym cukru.
Spożywa się niedojrzałe owoce oberżyny sporządzając z nich różne potrawy: oberżynę faszerowaną, kawior z oberżyny itp.
Wymagania klimatyczne i glebowe. Oberżyna jest jednym z warzyw najbardziej wymagających ciepła i to długiego okresu wysokich temperatur ze względu na bardzo długi okres wegetacji. Wymaga ona, podobnie jak papryka, żyznej i wilgotnej gleby.
Nawożenie. Stanowisko i nawożenie stosuje się przy uprawie oberżyny takie jak przy uprawie papryki.
Uprawa. Rozsadę oberżyny produkuje się w inspekcie ciepłym o temperaturze 25° C. Wysiewa się ją znacznie wcześniej niż paprykę, bo już w połowie lutego. Wskazane jest przepikowanie siewek do doniczek, bo oberżyna źle znosi przesadzanie. Wysadza się rozsadę do gruntu po 20 maja w odległościach 50 X 50 cm. Dobrze jest nakrywać ją jeszcze przez jakiś czas, szczególnie w czasie deszczowej pogody, szkłem wspartym na rusztowaniu z kołków itp. Pielęgnowanie polega na niszczeniu chwastów i równoczesnym wzruszaniu gleby oraz podlewaniu. Oberżyna ma sztywną łodygę, nie wymaga zatem przywiązywania do palików. Nie stosuje się także cięcia oberżyny. Aby uniknąćć zarażenia nie należy uprawiać bakłażana wokół pól ziemniaczanych.
Zbiór. Zbiera się owoce oberżyny w jesieni. Z jednego krzaka można mieć 3—4 owoce. Owoce oberżyny — w zależności od odmiany — mają różny kształt: kulisty, kulisto-spłaszczony, owalny, gruszkowaty, wydłużony, o zabarwieniu skórki ciemnofioletowym, jasnofioletowym, brunatnoczerwonym i białym.
Choroby i szkodniki. Oberżyna w latach wilgotnych podlega jak papryka zarazie ziemniaczanej i chorobie bakteryjnej powodującej więdnięcie roślin. Ze szkodników na oberżynie może wystąpić mszyca.
Odmiany oberżyny :
VIOLETTA LUNGA – odmiana o długich owocach, pokrytych ciemnofioletową skórką i białozielonym miąższu. Ceniona jest ze względu na walory smakowe. Należy zbierać owoce nie w pełni wyrośnięte, dobrze wybarwione, o gładkiej i błyszczącej skórce.
DELIKATES – odmiana wczesna, owoce cylindryczne, wydłużone. Barwa skórki fioletowo-oliwkowa a miąszu białozielona. Przeznaczona do hodowli w gruncie i w szklarni.
RODO – wczesna, barwa skórki fioletowa a miąsz białozielony. Duże walory smakowe, dobrze dostosowana do uprawy w gruncie w polskim klimacie.
0 komentarzy